Fietsproef

Wat is een fietsproef?

Een fietsproef of ergospirometrie is een onderzoek om de inspanningscapaciteit van de patiënt te meten. Hierbij neemt de patiënt plaats op een ergometerfiets en worden verschillende cardiale en respiratoire parameters gecontroleerd.

Waarom?

Dit fietsproef is noodzakelijk om:

De lichamelijke fitheid te beoordelen
Een juiste diagnose te kunnen stellen

Voorbereiding op het onderzoek

Het uitvoeren van een fietsproef of ergospirometrie vraagt geen specifieke voorbereiding.

Houd wel rekening met volgende zaken:

Het is afgeraden om een zware maaltijd net voor het onderzoek te nuttigen.
Draag comfortabele kledij en stevige, goed vastzittende schoenen.
Het is afgeraden om voorafgaand aan het onderzoek te roken.

Gebruik je medicatie? Dan mag je deze gewoon blijven doornemen.

Hoe verloopt een fietsproef?

Voorafgaand aan een fietsproef wordt een longfunctie-onderzoek of longfunctietest afgenomen.

Tijdens een fietsproef wordt de patiënt uitgerust met elektroden, een manchet, saturatiemeter en masker. De elektroden worden op de borstkas van de patiënt geplaatst om continu het hartritme te monitoren. Een manchet aan de bovenarm wordt gebruikt om de bloeddruk te meten en een saturatiemeter, bevestigd aan de vinger, registreert het zuurstofgehalte in het bloed. Ook de ademhaling wordt op de voet gevolgd d.m.v. een masker.

Voorafgaand aan een fietsproef zal de begeleidende arts een arterieel bloedgas prikken. Dit wordt gedaan om het zuurstofgehalte, het koolzuurgasgehalte, de zuurtegraad en de zuurstofsaturatie in het bloed voor aanvang van een fietsproef te kennen.

Vervolgens begint de patiënt met fietsen. Dit gebeurt eerst zonder weerstand om enkele basismetingen uit te voeren. Geleidelijk aan wordt de test elke minuut verzwaard om de maximale fysieke inspanning na te gaan. Het is dan ook van groot belang dat de patiënt zijn of haar maximale conditie uitput tot wanneer het fietsen echt niet langer lukt.

Op het hoogtepunt van de fysieke inspanning zal de arts opnieuw een arterieel bloedgas prikken om de fysiologische reactie te meten. Na deze intensieve fase volgt een herstelperiode om terug op adem te komen.

Het onderzoek zelf vraagt een grote inspanning en maximale inzet van de patiënt en duurt ongeveer één uur.